آردینی اوخو -ادامه مطلب را بخوایند
آردینی اوخو -ادامه مطلب را بخوایند
مطبوعات قانون جدید نمی خواهد ؛ آزادی می خواهد
قانون
مطبوعات در كشور ایران از قدمت زیادی برخورد است اما این قانون به مروز
زمان با مقتضیات روز هماهنگ نشده است. بعداز انقلاب اسلامی در دو مقطع این
قانون تغییر كرد و بخشهایی از آن بهروز شد اما همچنان دارای اشكالات
فراوانی است. با نعمت احمدی و كامبیز نوروزی؛ دو حقوقدان و روزنامهنگار؛
درباره قانون مطبوعات و ضعفها و قوتهایش گفتگو كردیم.
بهترست مطلب را با تاریخچهی قانون مطبوعات در ایران آغاز كنیم...
نعمت احمدی: سال ۱۲۸۵ قانون مشروطه اجرایی شد و به دنبال آن در سال ۱۳۲۴ هجری قمری؛ قانون اساسی نوشته شد. در همان دوره كه متمم قانون اساسی نوشته شد؛ یكی از اصول قانون اساسی مشروطه این بود كه رسیدگی به جرائم مطبوعاتی باید با حضور هیات منصفه و در دادگاه علنی باشد.
آردینی اوخو -ادامه مطلب را بخوایند
این ، بخشی از سخنان دبیر شورای حقوق بشر كشورمان است كه در گفت و گو با "فرانس 24" بیان داشته است.
آردینی اوخو -ادامه مطلب را بخوایند
معاون حقوقی رئیسجمهور:
هارای نیوز: معاون حقوقی رئیسجمهور با بیان اینكه "سند حقوق شهروندی بعد از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم تهیه شده و كاری ریشهای و زیربنایی بر اساس قانون اساسی در آن انجام شده است" گفت: قانون اساسی، مادر حقوق شهروندی است و در حوزه اجرایی، قضایی و تقنینی تعاملی بین سه قوه برای رعایت حقوق شهروندی بوجود آمده است.
آردینی اوخو -ادامه مطلب را بخوایند
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
فصل سوم: حقوق ملت اصل 19 الی 42
( اصل 15 : زبان و خط رسمی و مشترك مردم ایران فارسی است. اسناد و مكاتبات و متون رسمی و كتب درسی باید با این زبان و خط باشد ولی استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در كنار زبان فارسی آزاد است. )
فصل سوم: حقوق ملت
اصل نوزدهم: مردم ایران از هر قوم و قبیله كه باشند از حقوق مساوی
برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود.
آردینی اوخو -ادامه مطلب را بخوایند