نخستین دوره بازی‌های اروپایی از چند روز پیش با شکوه خاصی در باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان در حال برگزاری بوده و بسیاری از رسانه‌های معتبر جهان با پوشش خبری گسترده این رویداد بزرگ و مهم، ابعاد مختلف آن را به سمع و نظر مردم کشورهای مختلف می‌رسانند.

اما در این میان، سکوت عجیب رسانه‌های کشور و بایکوت خبری این رویداد توسط آن‌ها سوالات فراوانی را در ذهن ایجاد کرده است.

واقعا چرا این بایکوت خبری در رسانه‌های ایران بوجود آمده است؟

اگر این مسابقات در کشور دیگری بجز جمهوری آذربایجان برگزار می‌شد، آیا باز هم این بایکوت انجام می‌شد؟

آیا واقعا ما هم اکنون تصویر درستی از جمهوری آذربایجان نزد خود سراغ داریم؟

آیا رسانه‌های وطنی واقعیت‌ها را در مورد جمهوری نو پای آذربایجان به ما ارائه می‌دهند؟

چرا اخبار چنین رویداد مهمی که بهترین ورزشکاران اروپا در آن شرکت دارند بایکوت خبری می‌شود؟

چرا نمی‌خواهیم قبول کنیم که جمهوری آذربایجان به عنوان یک کشور همسایه، مسلمان، شیعه و دارای اشترکات زبانی، تاریخی و فرهنگی بسیار با ایران پیشرفت چشمگیری داشته است که امروزه برگزار کننده چنین رویدادهای مهمی میباشد؟

در ۲۰ سال آینده جمهوری آذربایجان چشم اندازی برای میزبانی المپیک جهانی و جام ملت های اروپا و حتی جام جهانی فوتبال را در دستور کار خود قرار داده است. آیا باز هم ما بایکوت خبری را پیش خواهیم گرفت؟

آخرین میزبانی رسمی و بین المللی که نام ایران را در مجامع بین المللی به زبان‌ها انداخته به واقع چه زمانی بوده است؟

آیا ضعف مدیریتی خود را با بایکوت اخبار میزبانی کشورهای همسایه در چنین رویدادهایی میتوان جبران کرد؟ (لاپوشانی)

قدرت استحقاق میزبانی کشوری همچون جمهوری آذربایجان در مراسم افتتاحیه بیشتر نمود پیدا کرد که بعد از مراسم افتتاحیه المپیک جهانی لندن مراسم آغازین المپیک اروپایی باکو از جمله به یاد ماندنی‌ترین مراسمات برگزار شده در طول تاریخ ورزش و حتی فستیوال‌های متفاوت جهانی بوده است.

در حالی که ما برای اعیاد شعبانیه که یکی از مراسمات عزیز و قابل احترام تمام جوامع ایرانی میباشد توانایی یک آتش بازی منظم و جشن در خور شان شخصیت مذهبی ملت شریفمان را نیز نداریم!

پس از دید سیاسی و بدبینانه به میزبانی چنین رویداد‌های ورزشی در کشورهای همسایه نگاه نکنیم! (به قول معروف: حسودی)

بدانیم ما قصور کردیم، ما عقب گرد داشته‌ایم و اشتباه از ما بوده است و…

حداقل با پوشش خبری و استفاده از ظرفیت‌ها و تجربیات کشورهایی همچون جمهوری آذربایجان، برای آینده و میزبانی چنین رویدادهایی استفاده و کسب علم کنیم.

بماند که ما حتی ظرفیت نگه‌داری از داشته‌های قبلی خود را هم نداریم (قدیمی ترین تور دوچرخه سواری آسیا که با نام آذربایجان شناخته می‌شد و با بی‌سلیقه‌گی تمام و نگاه بدبینانه و سیاسی به تور دوچرخه سواری ایران دور آزربایجان تغییر پیدا کرد)

مهرداد امیر مطلبی