قهرمان واقعی  تراختور است / فرهنگ دروغ هم به مقامات ورزشی کشور سرایت کرد/ روباه صفتان و دروغ گویان باید همگی از ورزش کشور برکنار شوند

قهرمان اصلی تراختور و آذربایجان است. فرهنگ دروغ تا جایی پیش رفته که به مقامات ورزشی کشور هم سرایت پیدا کرده است. روباه صفتان و دروغ گویان به منظور احترام به فرهنگ ورزش قهرمانی که بر صداقت ، راستی و مردانگی استوار است باید از سمت خود برکنار شوند.

هارای نیوز - آن 10 دقیقه پایانی برای تراکتورسازی و تماشاگرانش معجزه‌وار پیش می‌رفت.

به گزارش هارای نیوز روزنامه ایران ورزشی،لحظه‌ای که اعلام شد بازی در اصفهان مساوی شده و تراکتور با همین تساوی هم قهرمان لیگ است. خبر را یکی از مسوولان کنار زمین به نیمکت تراکتور انتقال داده بود. چرا و به چه دلیل کسی نمی‌داند. سهوی یا عمدی این را هم کسی نمی‌داند.

قهرمان اصلی تراختور و آذربایجان است. فرهنگ دروغ تا جایی پیش رفته که به مقامات ورزشی کشور هم سرایت پیدا کرده است. روباه صفتان و دروغ گویان به منظور احترام به فرهنگ ورزش قهرمانی که بر صداقت ، راستی و مردانگی استوار است باید از سمت خود برکنار شوند.

گفتند که در اصفهان بازی 2-2 شده و با علامت دست اشاره کردند که تراکتور قهرمان است. خبری که ناگهان با فریاد آنتونیو، پسر تونی اولیویرا توأم شد. آنتونیو که فریاد زد نیمکت‌نشین‌های تراکتور اعم از بازیکن، مسوول، پزشک و هر کسی که آنجا نشسته بود ناگهان از جا برخاستند و به سمت تماشاگران رفتند. با دست اشاره می‌کردند؛ تشویق تشویق! از جایگاه خبرنگاران تصور می‌کردی می‌خواهند تماشاگران معترض را که در آن لحظات غرق در اعتراض به تصمیم فغانی بودند و عده‌ای هم صندلی‌ها را خرد می‌کردند، برای تهییج تراکتور و زدن گل چهارم تقویت کنند اما دقایقی که گذشت موجی از شور و شادی به حالت قهرمانی در ورزشگاه به پا شد.

آنجا بود که می‌شد احساس کنی خبری دروغ را به نیمکت تراکتورسازی انتقال داده‌اند. خبری کذب و به قول علی منصور شرم‌آور و کثیف که حکایت از تساوی بازی اصفهان و قهرمانی تراکتور می‌کرد. انتشار این خبر به کل استادیوم با فریاد‌های نیمکت‌نشین‌های تراکتور در عرض صدم ثانیه طول کشید. بازیکنان تراکتورسازی هم در این فضا می‌خواستند نتیجه را حفظ کنند حتی با عملیات انتحاری سعی در کشتن وقت داشتند تا این دقایق پایانی هم بگذرد و جام قهرمانی را بالای سر ببرند. تنها معدود افرادی که در ورزشگاه حضور داشتند بخصوص خبرنگاران اصل ماجرا را می‌دانستند. خبرنگارانی که نمی‌توانستند میان آن هفتاد، هشتاد هزار تماشاگر تبریزی که به گمان قهرمانی فریاد شادی سر می‌دادند، داد بزنند و بگویند: «بازی در اصفهان 2-2 نیست و سپاهان با نتیجه‌ای که در تبریز رقم خورده، قهرمان لیگ شده است.»

تماشاگران آنقدر شاد بودند که اصحاب رسانه هم نمی‌خواستند شادی کاذب‌شان را خراب کنند. لااقل آنها می‌توانستند دقایقی حس قهرمانی لیگ را تجربه کنند. در آن دقایق تمام خطوط تلفن همراه هم قطع شده بود و این بر ابهام‌های فضای حاکم بر ورزشگاه می‌افزود و شادی را تداوم می‌داد اما اینجا در جایگاه خبرنگاران ورزشگاه یادگار امام حال و هوای دیگری حاکم بود. تصاویر اصفهان هم دیگر قطع و وصل نمی‌شد و چهره مهدی شریفی را در حال اشک ریختن مشاهده می‌کردیم و لحظاتی که محرم نویدکیا قلم دوش شده و به سوی سکوها سوق داده می‌شد. درست چند قدم این طرف‌تر از ما همان حالاتی که در اصفهان مشاهده می‌کردیم در حال تکرار بود؛ فیلمی ساختگی و سناریویی ساختگی. جشن قهرمانی در دو جا! این برای اولین بار در طول تاریخ است که در یک لیگ هرچند برای لحظاتی کوتاه دو تیم جشن قهرمانی برپا می‌کنند! در اصفهان پرچم‌های زرد به اهتزاز درآمده بود و در تبریز نیز به مجرد آنکه فغانی سوت پایان بازی را به صدا درآورد و تماشاگران به داخل زمین یورش بردند نیز جشن قهرمانی دیگری برپا شد! حتی بلندگوی داخل ورزشگاه از تماشاگران خواست روی سکوها برگردند تا جشن قهرمانی برپا شود! از نمایی دیگر آنهایی که از بیرون ورزشگاه تصاویر تبریز را از طریق تلویزیون می‌دیدند تصور می‌کردند که تبریزی‌ها برای اینکه نایب قهرمان لیگ شده‌اند اینگونه شادی می‌کنند اما حقیقت چیز دیگری بود. حقیقت آنجا بود که دروغی بزرگ به نیمکت تراکتورسازی منتقل شد و بی‌جهت اعلام کردند که تراکتور فاتح جام چهاردهم شده است.

خبری که بعدها در آذربایجان و تبریز اینگونه تعبیر شد: « قهرمانی یالان دیر ، یالان دیر »

آری حباب‌های قهرمانی تراکتور خیلی زود ترکید و تماشاگران فریب خورده ساعاتی بعد فهمیدند که جام را تقدیم اصفهانی‌ها کرده‌اند.