نوشتن بر خلاف ظاهرش سخت است و  نوشتنی که باید در معرض دید عمومی و افکار باشد سخت تر است و نگارش درباره شخصیت های فرهنگی که در حال حیات هستند بس دشوار، حساس و گاه چالش برانگیز بوده است. اما ننوشتن نیز چاره کار نیست و باید حق مطلب درباره انسانهایی که منشاء خدمات فرهنگی, علمی, اجتماعی هستند ادا شود. از طرفی قلم زدن درباره کسانی که خود صاحب اندیشه و قلم هستند مسئولیت آورتر و دشوارترین نوع نوشتن است.

 اساساً اگر فردی بواسطه جایگاه شغلی در اداره، یا نهاد و یا سازمانی که مسئولیت آنرا به دوش دارد خدمات چشم گیری انجام می دهد توسط مافوق و نهاد بالاتر مورد تقدیر قرار می گیرد هر چند در مقابل انجام آن وظایف حقوق و پاداش هم می گیرد اما این مهم در مورد فعالیت های فرهنگی، هنری؛ خارج از عرف اداره، سازمان و نهاد، محلی از اعراب ندارد، واضح تر بنویسم اگر فلان خطاط، هنرمند سینما یا عنصر فلان فرهنگستان و یا ورزشکاران فعالیتی کرده باشند و یا مقامی کسب نموده باشند در یک مراسم عمومی که از طرف رادیو و تلویزیون های دولتی و سراسری از آنها تقدیر و قدردانی به عمل می آید و پاداش های نقدی و مالی هم شامل آنها می شود وازاین بستر در جایگاه اداری، شغلی و ماهیانه آنها هم تغییرات مثبتی حاصل می شود، احیاناً سفر حج،  زیارت عتبات عالیه و یا قطعه زمینی و یا فرش پر قیمت و نفیسی و یا آپارتمانی هم برآیند این زحمات است که البته این نوع قدردانی نه تنها بد نیست بلکه به حق و شایسته هم هست .اما در طیف دیگر و در زمینه فعالیت های فرهنگی، روزنامه نگاری وچاپ و نشر مطبوعات و کتاب مرتبط با فرهنگ بومی مناطق، هستند انسانهای شریفی که با جان و دل و صادقانه و بدون چشمداشت مالی و با تحمل دشواری ها، تنگناها و بذل وقت و آسایش و تحمل سختی های مالی در راه مؤلفه های فرهنگی سرزمین و نیاکان خود و در چهارچوب قوانین تلاش می کنند. این طیف نیز پاداش و تقدیر خود را نه از فلان اداره و مسئول بلکه از دوستداران فرهنگ دریافت می کنند و این مراسمات نه در یک روز خاص که در طول همه ایام و در دل و  جان انسانها شکل می گیرد.

از جمع فعالان عرصه فرهنگ، نوشتار، مطبوعات و روزنامه و نشریه نام دکتر مهران تبریزی نامی شایسته که همه دوستداران و علاقه مندان مطبوعات آذربایجانی با قلم و جایگاه ارزشمندش آشنا هستند.

 انسان لایقی کهنزدیک به دو دهه با چاپ و انتشار نشریه وزین نوید آذربایجان خدمات گرانسنگی را به فرهنگ، زبان، تاریخ و هویت آذربایجان کرده است.

 تبریزی به عنوان یک ژورنالیست صدیق، مستقل، معقول و با جسارت، جزو معدود روزنامه نگاران و نویسندگانی است که انعکاس رنج ها، آمال و آرزوهای مخاطبانشان که مؤلفه های فرهنگی و قانونی آذربایجان و آذربایجانی ها اصلی ترین آنهاست را با تمامی ناملایمات به جان خریده است و از این امتحانات سخت و دشوار با سربلندی بیرون آمده است.

 نگاه خاص و مستقل تبریزی به مسائل فرهنگی آذربایجان به او وجاهت خاصی بخشیده است و این شاید بی ارتباط با جایگاه و بستر فرهنگی ایشان نباشد.

تبریزی متولد سولدوز(نقده) و اصالتاً نیاکانش از منطقه بورچولوی قفقازکه از قدیم الایام به تبریز مهاجرت کرده اند و سپس در نقده ساکن شده اند.

 دکتر تبریزی که برادر مهندس مهرداد تبریزی دیگر روزنامه نگار مطرح آذربایجانی است همانند اکثر سولدوزی ها سری پر شور و قلبی پرطپنده نسبت به مسائل و مؤلفه های هویتی آذربایجان دارد و اینرا می توان از فراوانی صاحبان قلم این شهرسولدوز چون دکتر پرویز محمدی، دکتر مسعود ناصری، محرم پریزاد، اسفندیار حاجیلو، دکتر میر علی رضایی، اسفندیار سپهرنیا، استاد خلخالی و دهها نفر دیگر را هم استنباط کرد. اما آنگونه که خود می گوید در شکل گیری باورها و هویتی فرهنگیش دکتر میلانی (استاد وی در دانشگاه تهران) و دکتر جواد هیئت  نقش اساسی داشته اند بر این اساس نوشتن و فعالیت فرهنگی اش با مقالات متعدد در مطبوعات شروع می شود و مدتی هم سرپرستی روزنامه سلام را در آذربایجان غربی ( قبل از انتشار نویدآذربایجان) برعهده داشته است.

 تبریزی در طول حدود 25 سال سابقه و فعالیت فرهنگی مستمر بیش از صدها مقاله  به رشته تحریر درآورده است که در نشریات متعدد و خاصه در نوید آذربایجان چاپ شده است که شیوایی و جسارت مقالاتش بر همه روشن است.

 نوشتن مقالات و مواضع صریح و روشن همیشه خالی از مشکل وتنگنا نبوده است. تذکرها، اخطارها و حتی بازماندن از چاپ نشریه نوید مسیری بوده که طی آن ساده نبوده اما مواضع سالم و قدم های مطمئن ،این موانع را بر طرف کرده است.

خود می گوید در طول مدیر مسئولی و روزنامه نگاری اش، 3 اصل را همیشه رعایت کرده ام. حرکت در چهار چوب قانون، دوست داشتن سرزمین و ملت و نوشتن حقایق و لذاست ضمن اینکه با جسارت و منطق می نویسم و زمانی اگر نتوانستم به کنار می روم و به هر قیمتی، ماندنی نمی شوم.

 این مانیفست اصولی است که این نویسنده و روزنامه نگار آذربایجانی سخت به آن پایبند است و گذشته اش و کنه  مطالب فعلی نویدآذربایجان آنرا به اثبات می رساند.و لذاست نوشتن از دکتر تبریزی و انعکاس افکارش در راستای احترام به فرهنگ آذربایجان است و به عنوان یک روزنامه نگار آذربایجانی، نوشتن از او را برای خود یک افتخار می دانم اما در شکل گیری شخصیت فرهنگی و هویتی دکتر مهران تبریزی که در عرض 18 سال گذشته بیش از 540 شماره نشریه را با تیراژ بالا را که مرتبط با تاریخ، زبان، فرهنگ دیار آذربایجان است را بدون حمایت های خاص و متعارف به چاپ رسانیده است. در کنار روح جوینده و حقیقت طلب اش و تاریخ غنی دیار آذربایجان، مطالعات فراوان و مراوده با بزرگانی چون پروفسور دکتر هئیت، دکترصدیق، دکتر م.کریمی، دکترفرزانه، دکتر دیلمقانی، دکتر آیرملو  و شخصیتهای خارجی جایگاه خاصی داشته اند.

 سفر به برخی سرزمین ها و کشورهای اروپایی و آسیائی و شرکت در سمپوزیوم ها و کنگره های متعدد داخلی و خارجی بر غنای فکری این روزنامه نگار فرهیخته آذربایجانی افزوده است. با سعه صدر مثال زدنی همانگونه که درب نشریه اش به روی همه پیشکسوتان و نویسندگان باز است ابایی هم از پذیرش آثار نویسندگان جوان ندارد و جسارت بی مثالش در این مورد ستودنی است. جوانانی که یقینا زیربنای فکریشان با حمایت های ایشان شکل گرفته است.

 اما مدیریت نشریه با وجود مشکلات مالی، گرانی ها و تورم کاری است بس دشوار و از این نظر دکتر برخلاف طیف یا عده ای خاصی که از نشریات بهره های مالی و تبلیغی برده اند و به نوایی رسیده اند از جیب خود برای ادامه فعالیت نشریه مایه می گذارد.

دکتر تبریزی نشریات هویت طلبی چون، وارلیق، آغری، امید سلماس، بایرام و... را یک فرصت و موهبت می داند و آنها را از انگشتان یک دست می داند که برای سربلندی فرهنگ و سرزمین آذربایجان با همه مشکلات تلاش می کنند.

 تبریزی مثل همه آذربایجانی ها دل مشغولی ها و نگرانی در رابطه با شهر و دیار خود دارد و عبرت های تاریخی را و آگاه شدن را و رصد حوادث را ضروری می داند، اما در عین حال معتقد است که فرهنگ آذربایجانی و زبان ترکی روند امیدوار کننده ای دارد اما این به معنای رضایت نیست، کار بیشتر، وقت بیشتر و هزینه های بیشتری لازم است تا فرهنگ آذربایجان بسط و گسترش و حفاظت شود و این یک وظیفه عمومی است که بار سنگین آن بر عهده فرهیختگان، روشنفکران و روزنامه نگاران است.

نگرش دکتر تبریزی به مسائل مختلف آذربایجان به قدری روشن و صریح است که می توان انعکاس آنرا در مطالب نشریه نوید آذربایجان به عینه ملاحظه کرد. حمایت تمام قد نشریه نوید از تدریس زبان ترکی و ایجاد فرهنگستان و مدافعه از فرهنگ و زبان و تاریخ آذربایجان در مقابل باند ها، محافل و تک چهره های نژاد پرست و شووینیستی و نشریاتی که سمت و سوی ضد آذربایجانی دارند و فاجعه خشک شدن دریاچه اورمیه، مرزداران، شهدای مقابله با توسعه طلبان در مرز، اشغال قره باغ و فاجعه خوجالی، توسعه نیافتگی استان، مبارزه با فساد، شکاف طبقاتی، معضلات اجتماعی، انحصار طلبی، نابرابری های نا متعارف مطبوعاتی در استفاده از آگهی و سوبسیدها و... بیانگر تفکرات و اندیشه های دکتر تبریزی است که می توان در خط به خط و سطور و صفحات نوید آذربایجان مشاهده کرد. اما مسئولیت سنگین اداره و چرخانیدن امورات نشریه قدری این روزنامه نگار را خسته کرده اما عشق به فرهنگ و دیار و سرزمین و نیاکان و میل به رونق و ترقی، امنیت و آرامش اورمیه- استان و کلیت کشور و احترام به شهدا، مرزداران و مردمی که نجابت تاریخی و فرهنگیشان زبانزد عام و خاص است مایه دلگرمی اوست.

در یک کلام دکتر مهران تبریزی فرزند شایسته آذربایجان به لحاظ فعالیت های فرهنگی و خدمات مستمر 25 ساله امر تعلیم و تربیت و روزنامه نگاری و چاپ و انتشار نشریه تاثیرگذار نوید الگوی موفق برای نسلی است که دغدغه فرهنگ آذربایجان بر دوششان سنگینی می کند.