سیاره زمین تا چه زمانی می تواند خانه ما باشد؟

به گزارش گاردین و به نقل از یک تحقیق جدید، انسان ها منابع موجود بر روی کره‌زمین که برای بقای بشر ضروری هستند را با سرعتی از بین‌ می‌برند که در ۱۰.۰۰۰ سال گذشته بی‌سابقه بوده‌است. این تحقیق که مدعی احتمال افزایش دمای کره زمین تا ۵ الی ۶ درجه در آینده می‌شود، بقای نوع بشر تحت این شرایط زیست‌محیطی را سخت و شاید ناممکن پیش‌بینی می‌کند.

کارشناسان سازمان ملل هشدار داده‌اند فقط یک فرصت پانزده ساله باقی مانده که امکان آن وجود دارد تا بتوان عواقب گرم شدن هوای زمین را تا حدی کنترل کرد و مانع از عواقب فاجعه‌بار آن شد؛ برای استفاده از این فرصت باید استفاده از انرژی‌های پاک و تجدیدشونده سه تا چهار برابر شود.

این کارشناسان برای افزایش دمای کره زمین یک سقف دو درجه ای در نظر گرفته‌اند به این علت که افزایشی بیش از این، عواقب فاجعه‌باری برای بشر و محیط زیست خواهد داشت. با روند فعلی تا سال ۲۱۰۰، دمای زمین ۳.۷ تا ۴.۸ درجه سانتیگراد افزایش پیدا خواهد کرد و سطح آب دریاها ۲۶ تا ۸۲ سانتی‌متر بالا خواهد آمد که این موضوع، به گفته متخصصان «فاجعه‌بار» خواهد بود.

تحقیقات جدید نشان داده است که انسان ها با سرعتی بی سابقه در۱۰۰۰۰ سال گذشته و توسط تجزیه سیستم های اراضی و آب شیرین، انتشار گازهای گلخانه ای و انتشار مقادیر زیادی از مواد شیمیایی کشاورزی به محیط زیست، مشغول انهدام زیستگاه کره خاکی می باشند. از ۹ فرآیندی که زیر بنای حیات بر روی زمین هستند، چهار مورد یعنی تغییرات آب و هوایی مبتنی بر دخالت انسان، از دست دادن تمامیت بیوسفر (زیست کره)، تغییر سیستم اراضی و سطح بالای فسفر و ازت جاری در اقیانوس ها به علت استفاده از کودهای شیمیایی، از سطح «امن» فراتر رفته اند. متخصصان احتمال داده اند که تغییرات زیست محیطی ۶۰ سال اخیر (یعنی زمانی که تمدن بشری به طور قابل توجهی پیشرفت کرده است)، نه تنها در ۱۰۰۰۰ سال گذشته بلکه در تاریخ بشر بی سابقه بوده است.

سطح دی اکسید کربن جو زمین (۳۹۵.۵ واحد در میلیون) در نقطه اوج خود در تاریخ است، مقدار نیتروژن وارد شده به اقیانوس ها چهار برابر شده است. از سال ۱۹۵۰، جمعیت شهری هفت برابر افزایش یافته است، استفاده از انرژی های اولیه با ضریب پنج برابری افزایش یافته، در حالی که مقدار کودی که استفاده می شود در حال حاضر هشت برابر گذشته است. محققان می گویند همه این تغییرات، زمین را به یک «حالت جدید» منتقل می کند که وضعیتی به مراتب بدتر برای زندگی بشر است.

پروفسور ویل اشتفان از دانشگاه ملی استرالیا می گوید: «این شاخص ها در سال ۱۹۵۰ گرفته شده اند و هیچ نشانه ای از کم شدن سرعت آن ها وجود ندارد. هنگامی که سیستم های اقتصادی و صنعتی دچار انقلاب و جهش شدند، افزایش عظیمی در استفاده از منابع و تولید آلودگی به وجود آمد. این مساله محدود به مناطق محلی و منطقه ای بود اما در حال حاضر شاهد این اتفاق در مقیاس جهانی هستیم. این تغییرات مربوط به فعالیت های انسانی است، نه تغییرات طبیعی.»

پروفسور استفان اضافه می کند: «تأثیر مستقیم انسان بر زمین، منجر به از دست رفتن گرده افشانی گیاهان و اختلال در ارائه مواد مغزی و آب شیرین شده است. هیچ وقت در گذشته شرایطی مشابه آنچه ما امروز می بینیم مشاهده نشده است و شواهد قوی وجود دارد که ما امروز در نقطه قعری قرار دارد که نمی خواهیم آن را تشدید کنیم.»

اگر زمین در حال حرکت به حالت افزایش دمای ۵ تا ۶ درجه سلسیوس باشد، دیگر کوه یخی نخواهیم داشت و این برای پستانداران بزرگی مانند ما مناسب نیست. مردم می گویند جهان قوی است و می تواند خود را با شرایط جدید سازگار کند؛ این درست است و با تداوم این شرایط، حیات بر روی زمین وجود خواهد داشت، اما زمین دیگر جای مناسبی برای حیات ما نخواهد بود. هیچ شاهد قانع کننده ای که پستاندار بزرگی مثل انسان با درجه حرارت مرکزی بدن ۳۷ درجه سانتیگراد، بتواند به سرعت قادر به تکامل طبق شرایط جدید باشد، وجود ندارد. حشرات می توانند، اما انسان نمی تواند و این یک مشکل است.

پروفسور استفان در انتها اینگونه نتیجه گیری می کند: «تحقیقات نشان داده اند که سیستم نوین اقتصادی در جهان اساسا اشتباه بوده و به خطا رفته است؛ پیشرفت های تمدن بشری، سازگاری با سیستم های پشتیبانی حیات را نادیده گرفته است. واضح است که سیستم اقتصادی نوین ما را به سمت آینده ای ناپایدار می راند و مردمی از نسل نوه های ما به طور فزاینده ای برای زنده ماندن با شرایط سخت تری مواجه خواهند شد.»