18 سال از انتشار اولین شماره نویدآذربایجان می گذرد.نویدآذربایجان از بدوتولد تا توقیف، 464 شماره و بعد از توقیف ، 75 شماره منتشر شده است.روزها و سالهای بسیار سختی را سپری كردیم.

در فضای نابرابر آن زمان بسیار نامهربانیها را به جان خریدیم.دردها و ناگفته های بخش عظیمی از مردممان را بازگو كردیم و تاوان آنرا نیز پرداخت نمودیم و می كنیم. مفتخریم كه در این مدت توانسته ایم اعتماد بخش زیادی از خوانندگان نویدآذربایجان را فراهم نماییم كه همانا یگانه پشتوانه ما این حسن اعتمادی است كه بوجود آمده و این مهم سرمایه كمی نیست.

در این مدت مدید همواره تلاش كردیم بلندگوی هیچ جناح و گروهی نباشیم.تلاش كردیم ضمن تعامل با دولتمردان ، نقاط ضعف و قوت آنان را بعنوان یك رسانه مستقل بازگو نمایم كه صد البته این روال بر مذاق برخی ها خوش نمی آمد.

روزنامه نگاری را نه بعنوان نردبان ترقی و رسیدن به قدرت، بلكه بعنوان ابزار اطلاع رسانی بر گزیده ایم.ملتمان و كشورمان را دوست داریم همواره خواهان پیشرفت و ترقی آن هستیم و اساسا نقدهای ما نیز به همین اساس است.تعریف از قدرت را شایسته روزنامه نگاری نمی دانیم و بهمین خاطر است كه از تعریف و تمجید بدور بوده ایم.هرجا كاری صورت گرفته منعكس كردیم و حمایت نمودیم و در جایی كه خلاء ای بوده و كمی و كاستی احساس شده ،سعی كردیم  بازگو نمائیم تا مسئولین و دولتمردان را با شلاق نقد بخود آریم...

خودمان را در حلقه تنگ باند بازیها و نگاههای جناحی  محدود نكردیم كه صد البته این مهم را  از عوامل فرصت سوز جامعه می دانیم.هر قدمی كه از سوی هر جناح و گروهی در جهت پیشرفت و آبادانی شهر و كشورمان برداشته  شده حمایت كردیم ودرحد توان بر ندانم كاریهای هیچ مقام وجناحی نیز چشم  فرو نبستیم.

قضاوت آنچه را كه دراین سالها نوشتیم و بدان عمل كردیم ، بر مردم وا می نهیم  باشد كه مقبول افتد.

سالیان  سال است كه بار توسعه نیافتگی این مناطق در عرصه های مختلف  در قیاس با سایر استانها بر ما سنگینی می كند دیگر نمی توان به آمار و ارقامهای كذائی و غیر علمی دلخوش بود.آمار بیكاری روز به روز افزایش می یابد و به همان میزان نیز در سایه بی تدبیریهای آقایان كارخانه هایمان تعطیل می شود.دیگر كسی از رونق بازار كسب و كار حرف و حدیثی بمیان نمی برد. 

سالیان سال است دغدغه دریاچه اورمیه  دل هر انسان منصفی را به درد می آورد و میلیونها نفر،غروب این نگین فیروزه ای آذربایجان را نظاره می كنند و اشك حسرت می ریزنند و در انتظار اقدامات اساسی و جدی دولت.

نویدآذربایجان در دهه هفتاد خطر مرگ دریاچه اورمیه را فریاد زد،تذكر داد، اما گوش شنوائی نبود لیكن به سیاه نمائی كارنامه دولتمردان متهم شدیم.! هزاران نفر دوستداران محیط زیست فریاد زدند كه  مرگ دریاچه اورمیه  فرا می رسد.بجای همدلی و ارائه راهكارهای اساسی، از سر دید ناقص و كوچك برخی رجال معلوم الحال، موضوع سیاسی شد و جوانان ما سر از كجا  كه در نیآوردند!.فشار وارد كردند تا كسی جرات بیان خشك شدن دریاچه را نداشته باشد.ولی امروز می بیینم در اصفهان دوستداران محیط زیست  در سی و سه پل جمع می شوند زنجیرهای انسانی تشكیل می دهند و از خشكی رودخانه ناله می كنند و كسی به زندان هم نمی افتد.! .وقتی اصفهانی ها می گویند و می نویسند زاینده رود ما  كو؟ كسی آنها را به پان فارسیسم متهم نمی كند ولی آنگاه كه جوانان ما می گویند دریاچه ما  كو؟ میشوند پان تركیست! تجزیه طلب و برهم زننده امنیت!!!!

یكسال از روی كار آمدن دولت دكتر روحانی می گذرد. برای نجات در یاچه اورمیه كار گروهی تشكیل شد وجلسات و همایشهای  بیشماری برگزار گردید لیكن تاكنون هیچ اقدام جدی و اساسی برای نجات دریاچه صورت نگرفته است.ماحصل این جلسات فقط حرف و وعده  بوده است.زمان به سرعت می گذرد و ما همچنان از غافله عقب  می مانیم.

اگر كار گروه احیا دریاچه اورمیه قادر نیست اقدامات اساسی برای ابن مهم انجام دهد این شائبه مطرح می شود كه اطاله این جلسات و زمان كشی ها در حقیقت برای به بن بست كشیدن موضوع  دریاچه است و الا هر گونه تعلل ،توجیه ناپذیر خواهد بود.

نوید آذربایجان از بدو تولد تا كنون علاوه بر دغدغه های اقتصادی و سیاسی، دغدغه فرهنگی نیز داشت.

 زبان و ادبیات سركوب شده و تاریخ تحریف شده مردم آذربایجان در دوران سیاه ستم شاهی به انباشت مطالبات قانونی كنونی مردم منجر شده است كه در چارچوب قانون از حاكمیت طلب می شود و رسالت مطبوعات ایجاب می نماید خواستها و مطالبات اقشار گوناگون را بعنوان پل ارتباطی به سمع و نظر دولتمردان برساند.كه صد البته نویدآذربایجان  نیز چنین كرده است.

دكتر روحانی در راستای تحقق یكی از وعده های انتخاباتی خود ، جناب حجت الاسلام یونسی وزیر اطلاعات دولت خاتمی را بعنوان  مشاور و دستیار عالی خود در امور اقوام انتخاب كرد تا زمینه های لازم جهت اجرائی شدن تدریس زبان مادری در مدارس و دانشگاهها را فراهم نماید.ماحصل اقدامات جناب یونسی و اینكه دولت قصد عملیاتی كردن این مهم را دارد بسیار ارزشمند است ولی متاسفانه با گذشت یكسال این موضوع نیز چندان جنبه كاربردی و اجرائی بخود نگرفته است طوری كه اخیرا ایشان اعتراف كرده است كه دولت می خواهد ولی عده ای مخالف آن است!! لازم است خدمت ایشان عرض كنیم  كه از دولت دكتر روحانی بیش از این مورد انتظار است و اساسا سنگ اندازیها و مخالفت عده ای نمی باید مانع تحقق اجرای قانون باشد.صد بار گفتیم و نوشتیم و بار دیگر هم می گوییم دولت نباید گلایه كند.وظیفه دولت عمل كردن است و بس.

آقای یونسی نیك می دانند كه چه كسانی مخالفت و مانع تراشی می كنند؟  هر چند مردم پیشتر با اظهار نظرها و موضع گیریهای برخی چهره هایی كه مخالفت می كنند آشنا هستند ولی در شرایط كنونی می طلبد كه مجموعه دولت و شخص جناب یونسی صراحتا اعلام نمایند كه مخالفین اصلی و تاثیر گذار چه كسانی هستند كه دولت را وادار به عقب گرد می نمایند و كلید دكتر روحانی قفل ها را باز نمی كند والا بار دیگر این شائبه بوجود خواهد آمد كه این هم یك بازی دیگر دولت است  كه بدین سان تحقق اصول 15 و 19 قانون اساسی به ورطه فراموشی سپرده شود و یا حداقل به بن بست  كشیده شود. كه اگر چنین احتمالی باشد بازنده آن خود دولت خواهد بود. آنانی كه دغدغه پیشرفت و توسعه كشور را دارند بیش از دیگران این فرصت سوزیها را حس و بر فرصت سوزیها غبطه می خورند.

 امیدواریم هرچه زودتر و سریعتر مسئولین به این مهم توجه جدی و اساسی كنند وهرچند هستند افرادی  كه زمینه های نامیدی مردم را فراهم می كنند ولی ما همچنان امیدواریم.

تا فرصتی دیگر....