گفتگوی كوتاهی با یكی از مدیران شهرداری صورت گرفت. در همین حین نیز تصاویری از خون گرم و جاری قربانی، روی سنگفرش پیاده‌رو پخش می‌شد. تصاویر محو و تاری كه نباید موجبات اوقات تلخی مخاطبان میلیونی (!) این شبكه را فراهم می‌كرد.

تمام این فرآیند، دو سه دقیقه بیشتر طول نكشید و پس از آن، پرونده مهناز بدون نیاز به هیچ‌گونه‌ پیگیری، برای سیمای سهند، به همیشه تاریخ پیوست؛ تا این شبكه استانی، بی‌آن‌كه ضریبی برای احساسات جریحه‌دار مردم قایل باشد، با فراغ بال تمام، به پیشواز میزبانی جشنواره تولیدات استانی صدا و سیما برود و از میزبانی «شایسته و بی‌نقص» خود نیز ذوق‌زده شود.

نكته پایانی این یادداشت كوتاه، سوال بی‌پاسخی است كه سال‌هاست در میان افكار عمومی استان مطرح است؛ و آن این كه: به راستی اگر روزی، روزگاری در این شهر و این استان، هیچ همایش، كارگروه، سمینار، نشست‌هم‌اندیشی، جشنواره‌ای و محافل شیكی از این قبیل، برگزاری نشود؛ و هیچ مسئولی نیز از پایتخت به این شهر سفر نكند، اخبار سیمای سهند، چه چیز برای پركردن باكس خبری خود خواهد داشت؟